نقد دو عملکرد از فیلم ویلایی ها

دیروز شهدای حمله تروریستی داعش به تهران را بعد از نماز جمعه تشیع کردند و مردم انصافا سنگ تمام گذاشتند ای کاش در عرضه فرهنگی نیز چنین می کردند.

نقد کوتاه (رمضان 1396):

فیلمی مظلوم که حتی مذهبی ها هم برایش کم می گذارند و حاضر نیستند برای رضای خدا و امر به معروف و حمایت از سازندگان فیلم و روحیه انتقلابی به دیدنش بروند.

اکثرا یا حال ندارند یا درس دارند یا کارهای مهمتر از فرهنگ سازی و ساخت جامعه مهدوی دارند.

فیلم بسیار عالی و احساسی بود و موفق شده بود فضای خوبی از روحیه ابثار و جهاد همسران رزمندگان که سلایق مختلفی دارند را به تصویر بکشد

راضی هستم

ولی انتظار داشتم فضای معنوی قوی تری از کارگردان ببینم البته همینش هم غنیمت است.

داستان بیش از حد به ماجرای و توصیف همسر زرمنده ای پرداخته بود که می خواست بچه هایش را مخفیانه از ایران خارج کند تا زندگی به ظاهر بدون دغدغه ای داشته باشند لذا از باقیه ابعاد روحی و ابثارهای همسران رزمندگان جامانده بود